Jak mówić by nas słuchano

Wykład o mówieniu i retoryce. Znakomity wykład, warty wysłuchania.

Dyskusja panelowa

Dyskusja panelowa jest stosunkowo nową formą komunikacji w nauce. Aktywnie uczestniczy w niej tylko kilku dyskutantów, w formie krótkich wystąpień (wypowiedzi), moderator nadaje ton i klimat. Reszta sali słucha i ewentualnie zadaje pytania w wyznaczonym programem czasie.

Dyskusja panelowa jest dobrą formą w dużej grupie. Wszyscy nie mają szansy zabrać głosu, czasem pytania publiczności schodzą z tematu i tworzy się jarmarczna atmosfera. Co przy braku czasu nie jest korzystne. W mniejszej grupie wszyscy mogą zabierać głos, dla każdego starczy czasu i uwagi reszty słuchaczy. Ale w dużej grupie to jest praktycznie nieosiągalne. Skrajnym przykładem jest wykład: jeden mówi reszta słucha. Dyskusja panelowa jest formą kompromisową między tymi skrajnościami. Kilka osób wypowiada się w formie miniprezentacji (najczęściej bez wykorzystania rzutnika, tylko słowa). Dla mówców przyzwyczajonych do posługiwania się rzutnikiem multimedialnym to pewne trudność. Wymaga zmiany stylu wypowiedzi. Myślę że technika szybkich (błyskawicznych) prezentacji jest dobrym treningiem do dyskusji panelowych (by były interesujące dla słuchaczy). Kilku mówców, czasem o różniących się poglądach na daną sprawę, dodaje dynamiki. Moderator dyskusji panelowej przyjmuje rolę wyraziciela „ludu z sali”.

Stanisław Czachorowski

Prezentacja błyskawiczna

Rosnąca liczba konferencji naukowych i seminariów wymusza poszukiwania coraz to nowych form przedstawiania treści. Jedną z nowych form jest prezentacja błyskawiczna (rapid presentations). Jest to klasyczny konferencyjny format, oparty o błyskawiczne prezentacje i dyskusję w gronie eksperckim. Zatem krótki wstęp ekspertów i dyskusja.

Prezentacja błyskawiczna jest wystąpieniem z wykorzystaniem slajdów o ograniczonej długości i przygotowanych według ścisłych wytycznych. Zapewnia możliwie szybkie wprowadzenie do dyskusji, zarówno osoby/instytucji/organizacji, jak i tematu, a zwłaszcza kluczowego pytania. Zazwyczaj są to trzy slajdy i (3-5 minut na ich przestawienie).

W czasie konferencji Pokazać - Przekazać 2017 w Centrum Nauki Kopernik pod koniec sierpnia 2017 r. uczestniczyłem w seminarium na temat konektywizmu i sieci uczenia się. Miały być 3 slajdy i 5 minut na ich wygłoszenie. Prezentacja miała być przygotowana według narzuconego schematu: slajd pierwszy w jakiś sposób przedstawia i opisuje osobę/instytucję, slajd drugi zawiera pytania problemowe z danego bloku tematycznego, slajd trzeci przedstawia osobistą refleksję/e: poglądy na (konektywne) uczenie się/nauczanie w XXI wieku z obszaru danego bloku.

Moja prezentacja błyskawiczna przewidziana była w części "B. Kultura uczenia (się) w XXI wieku. Jak zmiany społeczne i technologiczne wpływają na środowisko uczenia się i jakie zmiany w sposobach / metodach uczenia się z tego wynikają lub powinny wynikać?"

O mnie kim jestem (opis osoby i instytucji, w tym przypadku uniwersytetu): biolog, ekolog, nauczyciel akademicki UWM w Olsztynie, edukacja pozaformalna. Współpraca ze szkołami, eksperymentowanie edukacyjne. Społeczna misja uniwersytetu (nie tylko badania i kształcenie studentów), pikniki naukowe: Noc Biologów, Noc Naukowców, Noc świętojańska na trawie. Tworzenie nowego środowiska edukacyjnego, sieć powiązań w czasach 3. rewolucji technologicznej, ze smartfonami, dachówki z qr kodem. Wystawa z qr kodami, gry. Sieć powiązań w ekosystemie edukacyjnym, poszukiwanie, odkrywanie i fascynacja nieznanym (analogia do systemów biologicznych). Pikniki naukowe: przykład Nocy Biologów.

Pytania problemowe nawiązujące do konektywizmu i otwierające dyskusję. 1.Komputer jako poszerzenie mózgu i rozszerzenie kontaktów? (uczyliśmy się w sieci od zawsze, teraz inne kanały komunikacji i poszerzony krąg osób, 50, 150, 1500) 2. Pytanie o rolę uniwersytetów i misję społeczną, na ile potrafią otworzyć się na edukację 3. Pytanie o centra nauki i ich rolę we współczesnej sieci edukacyjnej (środowiska edukacyjne)

Moja refleksja: Notowanie wizualne jako kluczowa kompetencja (myślografia, ryślenie) – mapa myśli lepiej oddaje powiązanie elektów niż linearny tekst. Wiedza jako system (sieć powiązań między elementami, uczenie się to porządkowanie i reorganizacja powiązań a nie tylko dodawanie nowych elementów). Nauczeństwo w trzeciej rewolucji technologicznej : uczymy się razem nowego świata. Nauczeństwo, model wiedzy w rozwoju, ludzkości i rozwój indywidualny, wiedza jako żywy i ewoluujący system. Nawiązać do Dunbara: rytm, pieśń, taniec potem mowa. Teraz internet – poszerzanie się kręgu powiązań i interakcji. Zawsze uczyliśmy się w sieci (odtwarzanie indywidualnego systemu wiedzy z pamięci zbiorowej = kontakty, i w relacjach z rzeczywistością fizyczną,. Kiedyś przyrodą. Teraz szerszy kra kontaktów (przytulanie-iskanie, mowa kontakt w zasięgu wzroku, potem pismo i druk a teraz telefony, telekontakty internerowe. Większa biomasa współpracujących mózgów. Przeładowanie bodźcami ponad wydolność biologiczną. Podwórko z mobilnym internetem (malowanie kamieni i dachówek, śniadanie na trawie itd.).


Trzy slajdy i 5 minut, wydaje się, że jest to bardzo mało. Wymusza jednak skupienie się na rzeczach najistotniejszych. Żeby się udało zmieścić, trzeba swoje wystąpienie dobrze przemyśleć i zzastanowić się nad głownym przekazem. Tak jak pakowanie bagażu na daleką podróż: jak zmieścić w jednej walizce istotne dla wyprawy rzeczy?

Dlaczego pojawiły się prezentacje błyskawiczne? Bo często na konferencjach giniemy w szczegółach, zanudzaniu mnóstwem wykresów, licznych dygresji (od tego sa publikacje lub konferencje o rozrzuconych tematycznie zagadnieniach). Po prostu brakuje czasu na wysłuchiwanie półtoragodzinnych wykładów. Zwłaszcza gdy celem jest dyskusja, kończąca się konkretnymi wnioskami.

Mottem dla prezentacji błyskawicznej są słowa Alberta Einsteina: Wszystko powinno się konstruować w sposób możliwie najprostszy, ale nie uproszczony.

 Innymi, krótkimi formami wystąpień są: Lightning talk (błyskawiczna wypowiedź), elevator pitch (krótka rozmowa w windzie), PechaKucha, ignite - czyli jak to robić lepiej?

c.d.n.

Sztuka promocji nauki

Ukazała się właśnie książka dla naukowców, zainteresowanych promocją nauki. Publikacja pt. "Sztuka promocji nauki. Praktyczny poradnik dla naukowców" jest bezpłatna, dostępna w druku, online oraz w formacie na e-booka. Zobacz tu 

Sztuka promocji nauki to wynik pracy dwójki ekspertów, na co dzień zajmujących się popularyzowaniem nauki. Natalia Osica, założycielka firmy Science PR, pierwszej w Polsce agencji wspierającej naukowców, instytuty naukowe i uczelnie w budowaniu relacji z otoczeniem, tj. mediami i biznesem, na łamach publikacji podpowiada, jak dobrze zaplanować promocję badań.
Wiktor Niedzicki od ponad 40 lat zajmuje się popularyzacją nauki, w radiu, telewizji, podczas wykładów czy imprez popularnonaukowych. W Sztuce promocji nauki pisze o tym, jakie warunki musi spełnić prezentacja, aby wyróżnić się, zaciekawić widza i dać się zapamiętać. – Gorąco zachęcam do odwagi w relacjach z odbiorcami. Bez względu na to, czy o swojej pracy opowiadamy potencjalnym inwestorom, mediom czy grupie dzieci, pokażmy, że to co robimy autentycznie nas pasjonuje i cieszy – mówi Wiktor Niedzicki. – Angażując się podczas prezentacji, wzbudzamy sympatię widzów, dajemy się zapamiętać i budujemy dobre skojarzenia. A stąd już dużo bliżej do tego, aby o naszej pracy mówiło się często i w pozytywny sposób.

źródło

Lapbook (manuśle) jako konspekt

Lapbook, zwany rękosięgą czy manuślą, jest formą notowania dla samego siebie. Notowania i przypominania sobie treści. Wygodne narzędzie do powtórzeń materiału przed egzaminem. Ale może być także konspektem własnego wystąpienia (referatu), przygotowania CV przed rozmową kwalifikacyjną lub formą prezentacji pomysłu naukowego czy biznesowego, pokazywanego w czasie kuluarowej, kameralnej rozmowy. Nie wymaga prądu, elektroniki i jest zaskakującym rękodziełem. Póki się za nadto nie upowszechni (a nie będzie łatwo, bo wymaga pracy, więc nie wszyscy się zdecydują) daje przewagę oryginalności, innowacyjności i kreatywności.

Stanisław Czachorowski

Lapbook - całkiem coś nowego

Czy w prezentacjach można stworzyć zupełnie cos nowego? Można, na przykład lapbook. A prezentacja choć papierowa, to mocno nawiązuje do epoki cyfrowej i współczesnego stylu życia.
Czytaj więcej:
http://edunews.pl/narzedzia-i-projekty/narzedzia-edukacyjne/3580-lapbooks-and-novels

Inna forma prezentacji - Kamishibai

Kamishibai wykorzystuje dwa ważne elementy: opowiadanie historii oraz obrazy. Nie tylko dzieci uwielbiają opowieści. Od wieków jest to sposób poznawania świata, oswajania go i uczenia się. Drugi element to ilustracje wzmacniające przekaz. Dzięki skrzynce nasi słuchacze patrzą w nią jak zaczarowani i przenoszą się do świata fantazji. Używając swojej wyobraźni, by dopowiedzieć i zobaczyć wszystko to, co nie zostało pokazane i powiedziane. A to dopiero początek. Ta skrzynka jest tak pojemna, że pozwoli zrobić o wiele więcej.

Czytaj więcej: http://zielonagrupa.pl/co-to-jest-kamishibai/

Zobacz też:

Jak przygotować prezentację na rozmowę rekrutacyjną?

Jednym z wyzwań, przed jakimi może stanąć kandydat starający się o pracę, jest przygotowanie prezentacji na wybrany temat. Jest to rozwiązanie coraz chętniej wybierane przez rekruterów – sprawdza m.in. umiejętność zdobywania informacji oraz ich prezentowania. Jak zatem zmierzyć z prezentacją podczas rozmowy o pracę?

czytaj więcej: http://kariera.pracuj.pl/porady/jak-przygotowac-prezentacje-na-rozmowe-rekrutacyjna/

Konferencja plakatowa

Pojawiła się nowa forma konferencji internetowej pod nazwą "konferencja plakatowa" - więcej o tej formie w artykule Konferencja plakatowa - innowacja czy nabijanie naukowców w butelkę. Trudno na razie wyrokować czy się przyjmie, w każdym razie wskazuje na nowe formy przygotowania plakatu - bardziej z wykorzystaniem form typowych dla inforgrafiki, sketchnotingu oraz na inne formy przygotowania prezentacji multimedialnej. To ostanie zmierza chyba w kierunku filmiku dydaktyczno-naukowego. Jest czego się uczyć.

St. Czachorowski

O tym, jak ważna jest komunikacja w nauce

"Jeśli komercjalizacja polskich wynalazków zawsze prowadzona jest z takim polotem, jak na wystawach wynalazków, to daleko nie polecimy, nasz upadek jest bliski. Wiszące w kącie stoiska plakaty zapełnione po brzegi tekstem wcale nie zachęcają do rozmów o waszych wynalazkach. Pomyślcie trochę o odbiorcach, drodzy wynalazcy!"
więcej: Nauka w Polsce PAP